
Τα ταξίδια στο εξωτερικό με την μηχανή, έχουν πάντα μια άλλη κουλτούρα και φιλοσοφία.
Από το στήσιμο, που ξεκινάει πολλούς μήνες πριν, από τον τρόπο που επιλέγεις τα μέρη που επισκέπτεσαι μέχρι το πολύ μικρό αντικείμενο που θα πάρεις μαζί σου ως.. αναμνηστικό για να σου θυμίζει τις ωραίες στιγμές..
Έτσι ήταν και το φετινό ταξίδι μας.. ή πιστεύαμε μάλλον πως θα ήταν…

Ρουμανία

Είχαμε οργανωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσαμε, τόσο και από θέμα ασφάλειας μιας και ήμασταν μια πολυπληθής ομάδα αποτελούμενη από 16 άτομα με 9 μηχανές όσο και από τα μέρη που θα επισκεπτόμασταν.
Προορισμός μας η Ρουμανία .
Μία καταπράσινη χώρα με πολλά νερά και κάπου εκεί…Στα Καρπάθια όρη το Transfagarasan ήταν μία πινέζα στον χάρτη όπου έπρεπε να αποκαθηλωθεί..
Είχα διαβάσει τα τελευταία χρόνια πολλά ταξιδιωτικά σχετικά με την Ρουμανία. Δυστυχώς όμως κανένα μα ΚΑΝΕΝΑ δεν αναφέρει μια σημαντική λεπτομέρεια όπου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξόρμηση μας (αλλά και όσων άλλων επιλέγουν αυτόν τον προορισμό)… την κίνηση στους δρόμους. Κάτι το ασύλληπτο εάν δεν το ζήσεις…
Στα βόρεια αλλά και δυτικά της χώρας, δεν υπάρχει ανεπτυγμένο οδικό δίκτυο. Ο κεντρικός δρόμος περνάει μέσα από τις πόλεις. Ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα. Ατέλειωτες ουρές αυτοκίνητων που κινούνταν με πολύ χαμηλές ταχύτητες. Και στα δύο ρεύματα. Όποιος λοιπόν σχεδιάσει μια εξόρμηση στην Ρουμανία με αυτοκίνητο, καλύτερα να μείνει σπίτι του μέχρι να τελειώσουν σε μερικά χρόνια οι αυτοκινητόδρομοι που ήδη άρχισαν να φτιάχνονται , αλλιώς θα το μετανιώσει πολύ πικρά.
Για να το καταλάβει κανείς αυτό που ζήσαμε αρκεί να το προσομοιάσει με την παλαιά εθνική οδό Κορίνθου Πατρών όπου έχει μία λωρίδα ανά κατεύθυνση , που περνάει μέσα από Βραχάτι, Κιάτο κτλ και τα αυτοκίνητα για χιλιόμετρα ολόκληρα να είναι μπλοκαρισμένα.
Και σ όλο αυτό το σκηνικό 9 μηχανές πλήρως φορτωμένες να προσπαθούν να περάσουν ανάμεσα.
Για μια απόσταση 160χλμ κάναμε 5 ώρες και 10 λεπτά. Εδώ στην Ελλάδα πέφτουμε σε μποτιλιάρισμα για κανένα δίωρο και είμαστε όλη την μέρα μέσα στα νεύρα. Εκεί 3 μέρες δεινοπαθήσαμε , μέχρι να φτάσουμε στο Brasov όπου πραγματικά ανασυγκροτηθήκαμε και ξεκουραστήκαμε.
Εάν στα νεύρα και την ένταση που προκαλείται από την κίνηση προσθέσετε, την κούραση πάνω στην μηχανή και αλλά κυρίως την γαστρεντερίτιδα και τις τροφικές δηλητηριάσεις που χτύπησαν το 1/3 περίπου της Ομάδας των T-Motoriders όλες τις μέρες που βρισκόμασταν εκεί, δημιουργείται ένα κλίμα που κανένα γκρουπ και κυρίως μοτοσικλετιστή Ομάδα δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει.
κείμενο: Bασίλης Οικονόμου
Κι όλα αυτά με αρχή από το οδικό δίκτυο που μας κατέβαλε σωματικά και μας έβαλε να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας , μας έκλεψε χρόνο από τα σημεία ενδιαφέροντος που θέλαμε να δούμε αλλά και μας ανάγκασε να παραβλέψουμε μέρη που θέλαμε να πάμε.
Τουλάχιστον όσα επισκεφτήκαμε μας αποζημίωσαν και με το παραπάνω.
Ευτυχώς ο δρόμος της επιστροφής για όλους από την Ρουμανία ήταν καλός..
Μια εξόρμηση που παρόλα τα αρνητικά της, θα μας μείνει αξέχαστη..
Τον Σεπτέμβριο θα αναρτηθούν οι φωτογραφίες και στα τέλη Οκτωβρίου το πλήρες ταξιδιωτικό.